(Mjek nefrolog)
Hipertensioni malinj ka një prevalencë të ulët në popullatën e përgjithshme. Një përkufizim i saktë është lënë mënjanë deri më sot. Kohët e fundit u përcaktua si prania e presioneve shumë të larta të gjakut (pa vlerë të prerë) me dëmtim ishemik të organit të synuar (retina, veshka dhe zemra ose truri) dhe kështu, është larguar nga perqendrimi në ndryshimet ishemike të retinës, të cilat mund të jenë të pranishme në mënyrë të ndryshueshme.
Anomalitë renale duke përfshirë kreatininën e ngritur të serumit, proteinurinë (shpesh ≤1 g/24 orë) dhe hematurinë mikroskopike shihen në 60-70% dhe funksioni i dëmtuar i veshkave sjell mbijetesë të dobët renale dhe pacientit.
Ndryshimet renale malinje të lidhura me hipertensionin, mikroangiopatia trombotike (TMA) dhe funksioni i veshkave shpesh rikuperohen pas kontrollit të presionit të gjakut. Edhe pse këto lezione akute mund të vazhdojnë të shërohen, gjendja hipertensionale shkakton dëme në enët e mëdha dhe të mesme duke lehtësuar aterosklerozën dhe hiperplazine me fibroze intimale. Në prezantim, 18-40% mund të kërkojnë terapi zëvendësuese të veshkave (RTT) dhe për një kohë të gjatë, 6-46% kanë kulmuar në sëmundjen e veshkave në fazën përfundimtare (ESKD) me një shkallë të mbijetesës së pacientit prej 84-90%.
Vdekja shpesh rezulton nga ngjarjet kardiovaskulare shkaku i rëndësishëm i sëmundshmërisë dhe vdekshmërisë.
Kreatinina fillestare në serum dhe kontrolli i hipertensionit jane përcaktuesit kryesorë të rezultatit të veshkave dhe mbijetesës së pacientit qeverifikohet në hipertensionin malinj të provuar me biopsi, veçanërisht në epokën aktuale të medikamenteve të fuqishme antihipertensive. Në shumicën e të dhënave ekzistuese, përkufizimi i hipertensionit malinj është klinik, me theks në ndryshimet e retinës dhe jo në praninë e nekrozës fibrinoidale në histologji.
