(Mjek nefrolog)
Më tej, ekspozimi ekstrem ndaj nxehtësisë në maj deri në shtator ka lidhje më të forta me vizitat mjekësore të lidhura me sëmundjen e veshkave.
“Gjetjet nënvizojnë ndikimin alarmues të nxehtësisë së ambientit në vizitat per semundje të veshkave, veçanërisht ndikimet më të forta të nxehtësisë në maj dhe shtator, përveç verës. Studimet gjithashtu theksojne nevojën për përmirësimin e ndërgjegjësimit të mjekëve, gatishmërisë klinike dhe edukimit të pacientëve për të trajtuar rritjen e parashikuar të aksesit tek mjeku si rezultat i ndryshimeve klimatike,” Autorja i nje studimi te tille Shao Lin, MD, PhD, MPH, profesor i shëndetit publik. në Universitetin e Albany, në Nju Jork, thote. “Është e rëndësishme që klinicistët të këshillojnë pacientët me veshka që të jenë të vetëdijshëm për rreziqet e ekspozimit ekstrem të nxehtësisë në shëndetin e tyre dhe të reduktojnë ushtrimet/aktivitetet në natyrë dhe të qëndrojnë ne të ftohtë gjatë motit ekstrem të nxehtë. Meshkujt dhe pacientët e moshuar janë më të prekshëm ndaj efekteve negative,” shtoi ajo.
Në një studim të kryqëzuar rasti, studiuesit krahasuan 1,114,322 vizita mjekesore me një diagnozë primare të sëmundjes së veshkave dhe ekspozimit ekstrem ndaj nxehtësisë. Të gjitha vizitat ndodhën në Nju Jork midis 2005 dhe 2013.
Të dhënat e motit janë marrë nga EPA dhe Administrata Kombëtare Oqeanike dhe Atmosferike. Studiuesit identifikuan modelet e motit si ekspozim ekstrem ndaj nxehtësisë kur temperatura ditore ishte më e nxehtë se temperatura e 90 përqindëshit e atij muaji ne teresi
Studiuesit e konsideruan ekspozimin ekstrem të nxehtësisë menjëherë përpara se pacientët të vizitonin mjekun si ditë rasi. Ditët e kontrollit ndodhën kur pacientët nuk vizituan mjekun dhe u përcaktuan si të njëjtat ditë të javës në të njëjtin muaj kalendarik me ditën përkatëse të rastit. Më tej, studiuesit ekzaminuan 7 ditë pas ditëve të rastit për të përcaktuar ndonjë efekt të vonuar të nxehtësisë.
Duke përdorur një model të kushtëzuar të regresionit logjistik, ndërkohë që kontrollonin lagështinë, ndotësit e ajrit dhe pushimet, studiuesit krahasuan ekspozimin ekstrem të nxehtësisë në ditët rast kundrejt ditëve të kontrollit. Rezultatet u shtresuan sipas karakteristikave sociodemografike.
Në përgjithësi, ekspozimi ekstrem ndaj nxehtësisë lidhej ndjeshëm me rrezikun më të lartë të vizitave të lidhura me sëmundjen e veshkave te mjeku, me një rrezik 1,7% më të lartë në ditën e vonesës 0 dhe një rrezik 3,1% më të lartë në ditën e vonesës 2. Më tej, korrelacioni zgjati për një javë të tërë dhe ishte më i përhapur në muajt kalimtar, si maji dhe shtatori, sesa muajt e verës.
Studiuesit vunë në dukje se pacientët me vizita të lidhura me AKI (insuficienca renale akute), gurët në veshka dhe infeksionet e traktit urinar ishin në një rrezik të rritur ndjeshëm.
“Sistemet e paralajmërimit të hershëm për ekspozimin ekstrem të nxehtësisë mund të konsiderohen jo vetëm në verë, por edhe në muajt kalimtar. Rekomandohet përgatitja për trajtimin e sëmundjes së veshkave gjatë dhe pas ekspozimit ekstrem të nxehtësisë,” tha bashkëautori i studimit Yanji Qu, MD, PhD, një studiues pas doktoraturës në Universitetin e Albany.
Studiuesit do të zgjerojnë popullsinë e studimit për të përfshirë vizitat ambulatore, pranimet në spital dhe vdekjen për shkak të sëmundjeve renale. Në përgjithësi, kërkimet e mëtejshme do të matin sesi faktorët e motit ndikojnë në sëmundjet e veshkave dhe Lin synon të punojë me politikëbërësit për të modifikuar sistemin aktual shërbimit për profilaksinë ndaj nxehtësisë së lartë në maj ose në fillim të verës.
